Не па дарозе - Страница 16

К оглавлению

16

«Ці не з ёй паспеў пагаварыць, i яна будзе прасіць? Цяжка ёй будзе адказаць… Розуму ў яе не адняць, але розум яшчэ дзіцячы…» — падняўся Вайцех насустрач дачцы.

Вецер гнаў лісце са смеццем ззаду за Андрэем, а яму здавалася, што за ім нехта ідзе.

Параўняўшыся з платамі, што выводзілі вуліцу з вёскі, ён размінуўся з Раманам Сідаркам. Той у белай рубашцы мчаўся сцежачкай на веласіпедзе i нават не павярнуў да Андрэя галавы.

«Да Алі… да Вайцехавай папёрся… Заляцаецца, брыдота… I ён пасведчыць на мяне…»

…I мо толькі гэты раз Якубчык не мог ведаць, што ён мае рабіць…


16